هفته اول بیست ماهگی را با موضوعی مهم و سرنوشت ساز در تربیت فرزند یعنی از پوشک گرفتن آغاز میکنیم. پس از آن کمی درباره اینکه اگر قصد دارید فرزند دیگری به دنیا آورید، می‌گوییم و برای آسان کردن این دوران برای فرزند اول راهکار می‌دهیم. در نهایت درباره روشهای ایجاد محدویت و تربیت فرزند مطالبی را می‌گوییم که هر پدر و مادری باید آن را بداند.
در هفته‌های قبل گفتیم تنها زمانی به پوشک گرفتن کودک اقدام کنید که می‌دانید آماده این کار است. برای اطلاع از نحوه از پوشک گرفتن و آمادگی او برای این کار مقاله جامع ما درباره گرفتن پوشک از کودک را بخوانید. البته در هفته اول بیست ماهگی اتفاقات دیگری می‌تواند این کار را به تاخییر بیندازد. مثلا اگر به تازگی پرستار استخدام کرده‌اید و یا قصد دارید فرزند دیگری به دنیا بیاورید، باید صبر کنید تا مدت زمانی بگذرد و کودک آرام شود.
اگر قصد دارید خانواده تان را بزرگ کنید و دو فرزند داشته باشید، احتمالا به این فکر می‌کنید که حضورش چه تاثیری در کودکتان دارد. خیلی راحت نمی‌توان درباره آن حرف زد. ممکن تا مدت زیادی برایش خیلی سخت باشد. خودتان را جای فرزندتان بگذارید. در طول یک سال و نیم گذشته توجه کامل شما به او بوده و او محور اصلی خانه بوده است. الان یک فرزند دیگر به دنیا آمده و بخشی از توجه شما را به خود اختصاص می‌دهد. چه احساسی خواهید داشت؟
احتمالا شما نمی‌خواهید قبل از به دنیا آمدن فرزند دوم با کودک صحبت کنید؛ چون فکر می‌کنید کودکی که تفاوت شب و روز را نمی‌داند، وجود یک خواهر یا برادر را درک نمی‌کند. اما روزی او خود متوجه می‌شود که دیگر مثل قبل توجه کامل شما را ندارد. اما با انجام کارهایی می‌توانید این دوره را کمی آسان‌تر کنید. در ادامه چند نکته در این باره به شما می‌گوییم که قبلا انجام شده و جواب خوبی داشته‌اند.
تعریف شما از تربیت کودک چیست؟ پاسخ به این سوال آنقدر مهم است که اساس و پایه شخصیت فرزند شما را شکل می‌دهد. آیا تربیت کودک را چیزی می‌بیند که فرزندتان هر آنچه شما می‌خواهید را انجام دهد؟ اگر پاسختان مثبت است، خبر بدی برایتان داریم زیرا قرار است ناامید شوید. در صورتی که منظورتان از تربیت فرزند این باشد که به کودک یاد دهید محدودیت‌های رفتارش چه هستند، می‌توانید فرزندی مستقل و مسولیت پذیر پرورش دهید. حالا دیدید که بین این دو روش تربیتی چقدر تفاوت وجود دارد؟
اگر می‌خواهید جلوی قدرت طلبی فرزندتان که در نتیجه میل به استقلال شخصیتی است بایستید، با او به گونه ای رفتار کنید که دوست دارید با خودتان رفتار شود. در واقع به جای دستور دادن با او مذاکره و گفت وگو کنید. باور کنید که پاسخ بهتری دریافت می‌کنید.
مثلا اگر الان وقت خوابش است و او اصرار به بیرون رفتن دارد، به جای اینکه بگویید: الان وقتِ خوابه. نمی‌تونیم بریم بیرون بگویید: بیا این کتاب رو با هم بخونیم و بخوابیم. بعدش میریم بیرون. به جای اینکه بگویید: تا قبل از شام بلوک‌های لگو رو جمع کن. بگویید: تا تو بلوک‌ها رو جمع کنی، منم این پازل ها رو برمی‌دارم.
مثلا اگر بالای مبل است و امکان دارد بیفتد، با گفتن جلمه : من نمیتونم بهت اجازه بدم آن کار را انجام دهی، او را پایین بیاورید. سپس به او اطمینان ببخشید که دوستش دارید و به خاطر امنیت خودش این کار را انجام داده اید.
tarbiatgram@
tarbiatgram_com@
